Παίδες με στείλατε κανονικά! Τι φοβερό βίντεο είναι αυτό; Tadao Ando, Luis Kan, Frank O Gery, Le Corbusier ακόμα και ο Calatrava φαίνεται υπέροχος.
Δεν είναι πως διασχίζει όλα τα μεγάλα αρχιτεκτονήματα αλλά γιατί κατορθώνει να μιλά για την ουσία της αρχιτεκτονικής κάνοντας να φαίνονται παρόντα ακόμα και τα έργα που λείπουν. Γιατί αρχιτεκτονική δεν είναι άθροιση δομικών υλικών αλλά ο υποδοχέας της ζωής.
Όχι της ζωής ως διεκπεραίωση αλλά της ζωής ως έργο τέχνης, δηλαδή όπως έλεγε και ο Βλαδίμηρος Μαγιακόσφκι «…. γράφω ποίηση. Για όλα τα υπόλοιπα γράφω μόνο αν περισσέψουν λέξεις»
και αφού από την αρχιτεκτονική κατέληξα στην ποίηση (που είναι το ίδιο) σας χαρίζω και ’γω ένα ποίημα που διάβασα τελευταία και μου άρεσε:
σκουπίδια ναυαγούν στη βροχή στα ανοιχτά ξεβράζονται του κόσμου
νωπός λαμπυρίζεις μόλις βγαλμένος απ’ τον ουρανό
κι υπήκοος βαδίζεις στην πολύβουη απορία ενώ τον νου σου διαπερνά σαν η αστραπή, γυαλί, ρόγχος της ικεσίας πάνω από το είδωλο της
πέρα, μελανιάζει το κενό.
τα σκουπίδια ναυαγούν στη βροχή οι πεζοί απαγγέλλουν αδράνεια.
παιδία, χρυσαφίζοντας, μισεύουν σηκώνοντας τις διαστάσεις του ψιθύρου. δείλι-μα της μέρας.
«ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου, ινατί συνταράσσεις με;…»
σαν πεταλούδες κατάπιναν τη διαύγεια. και λίγη λάμψη από μια λοξή ματιά παιδιού μου ’δωσε να κρατάω την μοναξιά του πλαστή.
2 σχόλια:
πολυ καλο!!!!
Παίδες με στείλατε κανονικά!
Τι φοβερό βίντεο είναι αυτό;
Tadao Ando, Luis Kan, Frank O Gery, Le Corbusier ακόμα και ο Calatrava φαίνεται υπέροχος.
Δεν είναι πως διασχίζει όλα τα μεγάλα αρχιτεκτονήματα αλλά γιατί κατορθώνει να μιλά για την ουσία της αρχιτεκτονικής κάνοντας να φαίνονται παρόντα ακόμα και τα έργα που λείπουν.
Γιατί αρχιτεκτονική δεν είναι άθροιση δομικών υλικών αλλά ο υποδοχέας της ζωής.
Όχι της ζωής ως διεκπεραίωση αλλά της ζωής ως έργο τέχνης,
δηλαδή όπως έλεγε και ο Βλαδίμηρος Μαγιακόσφκι
«…. γράφω ποίηση. Για όλα τα υπόλοιπα γράφω μόνο αν περισσέψουν λέξεις»
και αφού από την αρχιτεκτονική κατέληξα στην ποίηση (που είναι το ίδιο) σας χαρίζω και ’γω ένα ποίημα που διάβασα τελευταία και μου άρεσε:
σκουπίδια ναυαγούν στη βροχή
στα ανοιχτά ξεβράζονται του κόσμου
νωπός λαμπυρίζεις
μόλις βγαλμένος απ’ τον ουρανό
κι υπήκοος βαδίζεις
στην πολύβουη απορία
ενώ τον νου σου διαπερνά
σαν η αστραπή, γυαλί,
ρόγχος
της ικεσίας πάνω από το είδωλο της
πέρα, μελανιάζει το κενό.
τα σκουπίδια ναυαγούν στη βροχή
οι πεζοί απαγγέλλουν αδράνεια.
παιδία, χρυσαφίζοντας, μισεύουν
σηκώνοντας τις διαστάσεις του ψιθύρου.
δείλι-μα
της μέρας.
«ινατί περίλυπος ει, η ψυχή μου,
ινατί συνταράσσεις με;…»
σαν πεταλούδες
κατάπιναν τη διαύγεια.
και λίγη λάμψη
από μια λοξή ματιά παιδιού
μου ’δωσε να κρατάω
την μοναξιά του πλαστή.
Να ’στε καλά!
Δ. Δ.
Δημοσίευση σχολίου