Στο Λουνα Παρκ του Facebook

Της Μαργαρίτας Μαρόν

Πριν 2 χρόνια περίπου, μια φίλη με ρώτησε: Ρε συ γιατί δεν μπαίνεις στο Facebook να'' μιλάμε'' κ' από εκεί? Όλος ο Κόσμος στο Face είναι πια!-χωρίς καν να σκεφτώ απάντησα Ναι αν κ' δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο. Ούτε καν τι ήταν το ''ποντίκι'' δεν γνώριζα τότε. Άσε που κορόιδευα όσους ξημεροβραδιάζονται σαν πάνω από τα πλήκτρα..έλεγα(τότε)μα δεν έχουν Ζωή? ως φρεσκοξυρισμένη κ κοντά στα δεύτερα -αντα η προοπτική να ξοδεύω τις ώρες μου κουσκουδιάζοντας με φίλους k' αγνώστους φάνταζε δελεαστική. Έτσι, έπεσα με τα μούτρα στην οθόνη. Το πρώτο διάστημα- όπως κ' στους έρωτες- ζούσα κάτι σαν μήνα του μέλιτος αγκαλιά με το Lap Top..κατέβασα ένα κάρο φωτογραφίες μου ανφάς προφίλ από το δημοτικό, το μπάνιο(στο πίσω βάθος ο μπιντές) έκανα κ τα απαιτούμενα adds σε όποιον μου γυάλιζε, έκανα κολλητούς -ερήμην τους φυσικά-Επώνυμους κ Stars για να γεμίσω με αυταρέσκεια την ηλεκτρονική μου ατζέντα. Kύρια του μεγαλοχωρίου. Όσο ανέβαιναν οι αριθμοί της friends list τόσο ανέβαινε η αυτοεκτίμηση μου. Παρά πολύ ωραία ήταν η ιντερνετικη μου Zωη, σε σημείο να εξαφανίσω την Άλλη. Την Αληθινή-άχαρη μεν- αλλά αληθινή Ζωή, κάτι που ακόμα κ τώρα έχοντας δει καθαρά κ αποστασιοποιημένα το Facebook δυστυχώς δεν μετανιώνω. Γιατί κακά τα ψέματα έχει κ τα καλά του!

Το FB .. εξαφανίζει χιλιομετρικές αποστάσεις, αποενοχοποιεί την ερωτική επιθυμία με πρόφαση το αίτημα φιλίας, ομαδοποιεί κοινές ιδεολογίες, όνειρα, γούστα, ικανοποιώντας την αρχέγονη ανάγκη μας να'' ανήκουμε'' κάπου, διαλύει ζωντανούς μύθους(ω ναι!) ενώνει -έστω για λίγο-παρελθόν και παρόν. Πόσους φίλους χάσαμε στην πορεία των χρόνων και τους ξαναβρήκαμε εδω? Και πόσοι άλλοι άγνωστοι πίσω από μια Φώτο κατέληξαν να μοιράζονται λύπες , χάρες ,καφέδες και έρωτες μαζί? Ως εδώ όλα σχεδόν καλά...Tι να πας στο λούνα παρκ τι να μπαίνεις στο FB μια η' άλλη...όμως ο θαυμαστός'' άγριος'' τούτος κόσμος σε βάζει αθελά σου, μετά από 2 χρόνια σε ρόλο παρατηρητή.

Και αναρωτιέσαι κάποια στιγμή: Είμαστε άραγε τόσο ανασφαλείς ώστε το Facebook να μας χρησιμοποιεί αντί να το χρησιμοποιούμε? για την πλειοψηφία αναφέρομαι, για εμάς που μέσα από πάσης φύσεως Join in a group, fan pages, τεστ προσωπικότητας και μέτρηση του δείκτη Aνιας, μεγαλοσχημονα status ζητιανεύοντας ένα Like με χιλιοειπωμένα τσιτάτα των κατακαημένων Einstein Nitzshce και κάθε διασήμου μακαρίτη που έκανε το λάθος να τυπώσει τις σκέψεις του , με ''ψαγμένα'' μουσικά Links που ανάθεμα κ αν έχει ακούσει ο τοίχος του σπιτιού μας ποτέ το Requiem του Mozart πασχίζουμε α-συνειδητά να αποδείξουμε -πως είμαστε ''κάποιοι''?

Μέχρι να φτάνουμε στο ανώτατο σημείο ναρκισσισμού να κάνουμε οι ίδιοι ILIKE στις σκέψεις μας?--το ξέρω πως οι μισοί αν όχι παραπάνω θα με μισήσουν αλλά έννοια σου με παίρνει και μένα η μπάλα..το πέρασα και αυτό ..Ώσπου έβαλα καθρέφτη απέναντι κ είδα μια μούντζα ναααα..... να με φτύνει! Τι με νοιάζει ποιος με έκανε remove, ignore η'block αφού όταν κλείσω το p.c το Avatar νεκρώνει?

Τι σε νοιάζει αν θα σε χαρακτηρίσουν ανόητη η' αμόρφωτη κυρά μου και μου αραδιάζεις κάθε λίγο και λιγάκι στίχους του Ρίτσου διατρέχοντας τον ύψιστο κίνδυνο να γίνεις αφόρητα βαρετή?

Τι μας κάνει να φοβόμαστε τόσο μήπως και δεν φανούμε σοβαροί?

Και τι είναι τελικά το Facebook ?

Ένας άτυπος διαγωνισμός εξυπνάδας ,

ένα μεγάλο γραφείο γνωριμιών ,

ένα μέσο για να σκοτώνονται οι μοναξιές,

ένα εύκολο εργαλείο εκμηδένισης του φόβου της ανυπαρξίας,

ένα επικοινωνιακό παιχνίδι χαλάρωσης μέχρι να μας πάρει ο ύπνος,

ένα συναινετικό μπανιστήρι,

διατήρηση ελευθερίας μέσα από ψευδή στοιχεία και Photos,

πεδίο εκτόνωσης του κάθε πικραμένου κρυφοψυχακια,

έμμεσο marketing, ανεύρεση γαμπρού, γκόμενας, εργασίας η΄ τίποτα από όλα αυτά και το παρακουράζω?

Μήπως απλά είναι το ''καταφύγιο'' μας από έναν κόσμο που βάρυνε και μας βάρυνε..?Νομίζω, ναι.

Υ.Γ- Η φίλη που με μύησε στο FB το έχει ήδη μετανιώσει. Εξαφανίστηκε και δεν ''ξαναμιλήσαμε ''ποτέ.