«Οι εκλογές στην Ευρώπη δεν παίζουν πια σχεδόν κανένα ρόλο»
>> Σάββατο 22 Ιουνίου 2013
Τσόμσκι : Δεν παίζουν ρόλο οι εκλογές στην ΕΕ
Τη σαφή έλλειψη Δημοκρατίας στην Ευρώπη καυτηρίασε για μία ακόμη φορά ο Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι. Οι αγκυλώσεις της κρίσης Με θέμα το μέλλον της δημοκρατίας και κομβικά σημεία τις αγκυλώσεις της στην Ευρώπη της κρίσης αλλά και στις ΗΠΑ, μίλησε ο Νόαμ Τσόμσκι σε ειδική εκδήλωση του Global Media Forum της DW στη Βόννη.
"Χάραξη πορείας προς έναν δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία". Αυτός ήταν ο τίτλος της πολυεπίπεδης διάλεξης του Αμερικανού πολιτικού φιλοσόφου και ομότιμου καθηγητή γλωσσολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι στο Global Media Forum της Deutsche Welle στη Βόννη.
Στη σκιά της ευρωκρίσης και των διαδηλώσεων στην Τουρκία, αλλά και με φόντο την επίσκεψη Ομπάμα στο Βερολίνο, ο Αμερικανός φιλόσοφος σχολίασε, σύμφωνα με την Deutsche Welle, "όλα εκείνα τα θέματα που θα έπρεπε να βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά καταλήγουν τελικά να γίνονται ψιλά γράμματα".
Αποφεύγοντας τα κλισέ και τις ακαδημαϊκές μακρηγορίες, ο 85 ετών πλέον διανοητής ανέλυσε με ενάργεια πτυχές της κρίσης του κοινοβουλευτισμού, τις στρεβλώσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. αλλά και τον ρόλο των ΜΜΕ. Δε δίστασε να μιλήσει με οξεία γλώσσα κατά της αμερικανικής "ρητορείας της τρομοκρατίας" που έχει γίνει το βασικότερο "εξαγώγιμο προϊόν" των ΗΠΑ από το 1945 και μετά, ασκώντας δριμεία κριτική στην εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και των προκατόχων του.
Η Ευρώπη στο έλεος της μακροοικονομίας
"Χάραξη πορείας προς έναν δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία" το θέμα το Ν. Τσόμσκι.
Σημείο εκκίνησης ήταν η γηραιά ήπειρος, στο συγκείμενο της οικονομικής κρίσης. "Για την πλειονότητα των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική. Και ως προς αυτό η Ευρώπη βρίσκεται σε αλγεινότερη κατάσταση σε σχέση με τις ΗΠΑ", είπε χαρακτηριστικά.
Read more...
Τη σαφή έλλειψη Δημοκρατίας στην Ευρώπη καυτηρίασε για μία ακόμη φορά ο Αμερικανός διανοητής Νόαμ Τσόμσκι. Οι αγκυλώσεις της κρίσης Με θέμα το μέλλον της δημοκρατίας και κομβικά σημεία τις αγκυλώσεις της στην Ευρώπη της κρίσης αλλά και στις ΗΠΑ, μίλησε ο Νόαμ Τσόμσκι σε ειδική εκδήλωση του Global Media Forum της DW στη Βόννη.
"Χάραξη πορείας προς έναν δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία". Αυτός ήταν ο τίτλος της πολυεπίπεδης διάλεξης του Αμερικανού πολιτικού φιλοσόφου και ομότιμου καθηγητή γλωσσολογίας στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι στο Global Media Forum της Deutsche Welle στη Βόννη.
Στη σκιά της ευρωκρίσης και των διαδηλώσεων στην Τουρκία, αλλά και με φόντο την επίσκεψη Ομπάμα στο Βερολίνο, ο Αμερικανός φιλόσοφος σχολίασε, σύμφωνα με την Deutsche Welle, "όλα εκείνα τα θέματα που θα έπρεπε να βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων αλλά καταλήγουν τελικά να γίνονται ψιλά γράμματα".
Αποφεύγοντας τα κλισέ και τις ακαδημαϊκές μακρηγορίες, ο 85 ετών πλέον διανοητής ανέλυσε με ενάργεια πτυχές της κρίσης του κοινοβουλευτισμού, τις στρεβλώσεις της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. αλλά και τον ρόλο των ΜΜΕ. Δε δίστασε να μιλήσει με οξεία γλώσσα κατά της αμερικανικής "ρητορείας της τρομοκρατίας" που έχει γίνει το βασικότερο "εξαγώγιμο προϊόν" των ΗΠΑ από το 1945 και μετά, ασκώντας δριμεία κριτική στην εξωτερική πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και των προκατόχων του.
Η Ευρώπη στο έλεος της μακροοικονομίας
"Χάραξη πορείας προς έναν δίκαιο κόσμο-Ανανοηματοδοτώντας τη δημοκρατία" το θέμα το Ν. Τσόμσκι.
Σημείο εκκίνησης ήταν η γηραιά ήπειρος, στο συγκείμενο της οικονομικής κρίσης. "Για την πλειονότητα των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική. Και ως προς αυτό η Ευρώπη βρίσκεται σε αλγεινότερη κατάσταση σε σχέση με τις ΗΠΑ", είπε χαρακτηριστικά.
.....είμαστε στην αρχή ;
>> Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012
Για πρώτη φορά μετά 60 χρόνια γίνεται προσπάθεια στην Ελλάδα για τη δημιουργία παρακρατικού μηχανισμού από ένα νόμιμο κόμμα που εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο.
Τα τελευταία υπολείμματα παρακρατικών μηχανισμών τα είχαμε γνωρίσει κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας και διαλύθηκαν λίγους μήνες μετά τη Μεταπολίτευση.
Τώρα η Χρυσή Αυγή με τα τάγματα εφόδου της στήνει με την ανοχή, προς το παρόν, των υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων.
ΕΠΙΚΑΙΡΟ
ΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΑΠΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ"
«Είμαστε κόμμα αντικοινοβουλευτικό […]. Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα δικά του όπλα. Αν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι’ αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνησης και μισθούς, δικό της πρόβλημα. […] Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια εξήντα ως εβδομήντα υποκινητές και οργανωτές από το κόμμα μας, θα πληρώνει για την αγω
νιστική μας οργάνωση η ίδια η πολιτεία. […]
Κι ο Μουσολίνι μπήκε στη βουλή. Λίγο αργότερα, όμως, παρήλαυνε στη Ρώμη με τους Μελανοχίτωνές του. […] Αν δεν πετύχουμε να έχουν ασυλία οι πιο επικίνδυνοι άνδρες μας, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν όλοι πίσω απ’ τα σίδερα. Θα συμβεί αυτό αν έχουν ασυλία; Βεβαίως, […] αλλά μέχρι τότε θα έχει περάσει αρκετό διάστημα, και εν τω μεταξύ οι προστατευμένοι από την ασυλία πρόμαχοι της πίστης μας θα έχουν βρει το χρόνο και την ευκαιρία να διευρύνουν το αγωνιστικό μας μέτωπο, έτσι που ο περιορισμός τους και το φίμωμα του δημόσιου κηρύγματός τους να μην μπορεί να γίνει όπως θα ευχόταν η δημοκρατία […].
Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως επιτίθεται ο λύκος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε».
Joseph Goebbels, 30 Απριλίου 1928, στη ναζιστική εφημερίδα Der Angriff.
Read more...
Τα τελευταία υπολείμματα παρακρατικών μηχανισμών τα είχαμε γνωρίσει κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας και διαλύθηκαν λίγους μήνες μετά τη Μεταπολίτευση.
Τώρα η Χρυσή Αυγή με τα τάγματα εφόδου της στήνει με την ανοχή, προς το παρόν, των υπόλοιπων πολιτικών κομμάτων.
ΕΠΙΚΑΙΡΟ
ΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΥΣ
ΠΟΥ ΑΠΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ "ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ"
«Είμαστε κόμμα αντικοινοβουλευτικό […]. Μπαίνουμε στη Βουλή για να μας εφοδιάσει το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα δικά του όπλα. Αν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια που γι’ αυτή τη δουλειά να μας δώσει κάρτες δωρεάν μετακίνησης και μισθούς, δικό της πρόβλημα. […] Αν πετύχουμε να εκλεγούν στα διάφορα κοινοβούλια εξήντα ως εβδομήντα υποκινητές και οργανωτές από το κόμμα μας, θα πληρώνει για την αγω
νιστική μας οργάνωση η ίδια η πολιτεία. […]
Κι ο Μουσολίνι μπήκε στη βουλή. Λίγο αργότερα, όμως, παρήλαυνε στη Ρώμη με τους Μελανοχίτωνές του. […] Αν δεν πετύχουμε να έχουν ασυλία οι πιο επικίνδυνοι άνδρες μας, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν όλοι πίσω απ’ τα σίδερα. Θα συμβεί αυτό αν έχουν ασυλία; Βεβαίως, […] αλλά μέχρι τότε θα έχει περάσει αρκετό διάστημα, και εν τω μεταξύ οι προστατευμένοι από την ασυλία πρόμαχοι της πίστης μας θα έχουν βρει το χρόνο και την ευκαιρία να διευρύνουν το αγωνιστικό μας μέτωπο, έτσι που ο περιορισμός τους και το φίμωμα του δημόσιου κηρύγματός τους να μην μπορεί να γίνει όπως θα ευχόταν η δημοκρατία […].
Δεν ερχόμαστε ούτε ως φίλοι ούτε και ως ουδέτεροι. Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως επιτίθεται ο λύκος στα πρόβατα, έτσι ερχόμαστε».
Joseph Goebbels, 30 Απριλίου 1928, στη ναζιστική εφημερίδα Der Angriff.
17 Ιουνίου. Θάλαττα, θάλαττα !
>> Παρασκευή 1 Ιουνίου 2012
Μετά από έναν ακόμα μήνα προεκλογικής περιόδου όπου οι Έλληνες άκουσαν από εγχώρια και ξένα μέσα ενημέρωσης περίπου 168.872.069 φορές ότι η Ευρώπη μας θέλει πολύ, αλλά αν δεν τηρήσουμε το μνημόνιο, μάς περιμένει η Έξοδος του Μεσσολογγίου, το Ολοκαύτωμα Δάντη και άλλα απολαυστικά, οι ψηφοφόροι, νηφάλιοι και ανεπηρέαστοι καλούνται να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαιώμα !
ΑΠΟ-Sofia Mamalinga
Read more...
ΑΠΟ-Sofia Mamalinga
Προαπαιτούμενα ελπίδας
>> Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
Γιάνης Βαρουφάκης
Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)
Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.
Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά είναι ανέφικτος (ακόμα κι όλοι να συμφωνούσαμε σε αυτούς τους όρους – ακόμα κι οι αναρχικοί των Εξαρχείων). Από την άλλη, η εγχώρια χρηματοδότηση των αναπτυξιακών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών που είναι προαπαιτούμενο για την ανατροπή της Κρίσης είναι αδύνατη. Άρα, τί κάνουμε; Αν έχω δίκιο, η λύση είναι μία (αν και όχι απλή): Επαναδιαπραγμάτευση εντός του ευρώ. Πως γίνεται αυτό, σας ακούω να ρωτάτε (με δίκαιη απορία), όταν η κα Μέρκελ δεν θέλει να ακούσει κουβέντα; Γιατί να μας ακούσουν; Γιατί να μας αποτείνουν καν τον λόγο; Εύλογο το ερώτημα (το οποίο ετίθετο στον κ. Σαμαρά από τον Μάιο του 2010, όταν υποσχόταν κι εκείνος την επαναδιαπραγμάτευση, χωρίς να δίνει απάντηση).
Η μόνη σοβαρή απάντηση είναι ότι θα μας πάρουν στα σοβαρά μόνον αν θέσουμε την επανδιαπραγμάτευση ως προϋπόθεση για να δεχθούμε την νέα δόση από το EFSF. Από εκεί που μας φοβερίζουν ότι δεν θα μας την δώσουν, να ανακοινώσουμε ήρεμα και νωχελικά (χωρίς να προβούμε σε καμία καταγγελία) ότι επιλέγουμε να μην την πάρουμε όσο το «πρόγραμμα» παραβαίνει τους κανόνες της λογικής και επιμένει σε νέα μέτρα που θα γκρεμίσουν ότι έχει μείνει όρθιο στην κοινωνική οικονομία της χώρας (π.χ. νέες μειώσεις κατώτατων μισθών και συντάξεων).
Βέβαια, για να το πούμε αυτό το «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε», χωρίς η ρήση μας να αποτελεί μπλόφα, είναι απαραίτητο πρώτα να έχουμε κάνει (εντός των ερχόμενων εβδομάδων) ό,τι απαιτείται ώστε το ελληνικό δημόσιο να μπορεί να «αντέξει» στο επόμενο διάστημα (π.χ. έως τον Δεκέμβριο) χωρίς δανεικά, μέσω της εξάλειψης του πρωτογενούς ελλείμματος, τουλάχιστον έως το τέλος του χρόνου. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Ναι, είναι (α) με μια από-πάνω-προς-τα-κάτω συμπίεση μισθών και συντάξεων που αφήνει ανέπαφα τα χαμηλά εισοδήματα και (β) με την δυνατότητα προ-πληρωμής ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος με μεγάλες εκπτώσεις εκ μέρους των φορολογουμένων (αντί για την απίστευτα ανόητη πρόταση της «κινητοποίησης των καταθέσων» που φέρεται να εξήγγειλε μέλος του Σύριζα, σπέρνοντας τον πανικό στους μικρο-καταθέτες).
Read more...
Η ήττα της παράταξης του Μνημονίου οφείλεται σε κάτι πολύ απλό: Η λογική του Μνημονίου δεν μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων (όσο χρηστή και αποτελεσματική να ήταν η διακυβέρνηση των δύο μνημονιακών κυβερνήσεων που είχαμε) να πετύχει τον βασικό στόχο του Μνημονίου: την αποτροπή – μέσω τεράστιων δανείων και αυστηρής λιτότητας – της πτώχευσης του δημοσίου και της περαιτέρω βύθισης της πραγματικής οικονομίας στην όλο και επιταχυνόμενη Ύφεση. (Πόσο δε μάλιστα που η εν λόγω διακυβέρνηση κάθε άλλο παρά αποτελεσματική ήταν!)
Η ήττα της Αντιμνημονιακής παράταξης θα έρθει (εκτός κι αν μεσολαβήσει μια αλλαγή στάσης από τον Σύριζα) λόγω μιας άλλης εξ ίσου στυγνής πραγματικότητας: Η Ελλάδα μπορεί να βγει από αυτή την Κρίση με τις δικές της δυνάμεις όσο μπορούσε το Ohio, ανεξάρτητα και αυτόνομα από την υπόλοιπη Αμερική, να βγει από την Μεγάλη Ύφεση το 1931. Σε καμία των περιπτώσεων! Μας αρέσει δεν μας αρέσει, η τύχη της Ελλάδας είναι αναπόσπαστα δεμένη με εκείνη της υπόλοιπης ευρωζώνης. Όσο βαυκαλιζόμαστε ότι μπορούμε να διαχωρίσουμε την πορεία μας από την Ευρώπη και, με τις δικές μας δυνάμεις, να πορευτούμε σε ένα καλύτερο αύριο, δημιουργούμε τις συνθήκες μιας συντριπτικής ήττας της ελπίδας ότι η Αντιμνημονιακή ψήφος θα βγει σε καλό.
Εδώ λοιπόν έγκειται η ουσία της υπόθεσης: Από την μία ο σεβασμός των όρων του Μνημονίου όχι μόνο δεν ενδείκνυται αλλά είναι ανέφικτος (ακόμα κι όλοι να συμφωνούσαμε σε αυτούς τους όρους – ακόμα κι οι αναρχικοί των Εξαρχείων). Από την άλλη, η εγχώρια χρηματοδότηση των αναπτυξιακών και μεταρρυθμιστικών πολιτικών που είναι προαπαιτούμενο για την ανατροπή της Κρίσης είναι αδύνατη. Άρα, τί κάνουμε; Αν έχω δίκιο, η λύση είναι μία (αν και όχι απλή): Επαναδιαπραγμάτευση εντός του ευρώ. Πως γίνεται αυτό, σας ακούω να ρωτάτε (με δίκαιη απορία), όταν η κα Μέρκελ δεν θέλει να ακούσει κουβέντα; Γιατί να μας ακούσουν; Γιατί να μας αποτείνουν καν τον λόγο; Εύλογο το ερώτημα (το οποίο ετίθετο στον κ. Σαμαρά από τον Μάιο του 2010, όταν υποσχόταν κι εκείνος την επαναδιαπραγμάτευση, χωρίς να δίνει απάντηση).
Η μόνη σοβαρή απάντηση είναι ότι θα μας πάρουν στα σοβαρά μόνον αν θέσουμε την επανδιαπραγμάτευση ως προϋπόθεση για να δεχθούμε την νέα δόση από το EFSF. Από εκεί που μας φοβερίζουν ότι δεν θα μας την δώσουν, να ανακοινώσουμε ήρεμα και νωχελικά (χωρίς να προβούμε σε καμία καταγγελία) ότι επιλέγουμε να μην την πάρουμε όσο το «πρόγραμμα» παραβαίνει τους κανόνες της λογικής και επιμένει σε νέα μέτρα που θα γκρεμίσουν ότι έχει μείνει όρθιο στην κοινωνική οικονομία της χώρας (π.χ. νέες μειώσεις κατώτατων μισθών και συντάξεων).
Βέβαια, για να το πούμε αυτό το «ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε», χωρίς η ρήση μας να αποτελεί μπλόφα, είναι απαραίτητο πρώτα να έχουμε κάνει (εντός των ερχόμενων εβδομάδων) ό,τι απαιτείται ώστε το ελληνικό δημόσιο να μπορεί να «αντέξει» στο επόμενο διάστημα (π.χ. έως τον Δεκέμβριο) χωρίς δανεικά, μέσω της εξάλειψης του πρωτογενούς ελλείμματος, τουλάχιστον έως το τέλος του χρόνου. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Ναι, είναι (α) με μια από-πάνω-προς-τα-κάτω συμπίεση μισθών και συντάξεων που αφήνει ανέπαφα τα χαμηλά εισοδήματα και (β) με την δυνατότητα προ-πληρωμής ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος με μεγάλες εκπτώσεις εκ μέρους των φορολογουμένων (αντί για την απίστευτα ανόητη πρόταση της «κινητοποίησης των καταθέσων» που φέρεται να εξήγγειλε μέλος του Σύριζα, σπέρνοντας τον πανικό στους μικρο-καταθέτες).
....σκουπίδια
>> Τρίτη 8 Μαΐου 2012
Σοκ οι Ναζί στη βουλή ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ…;
ΟΧΙ . Να τους πετάξουμε στα σκουπίδια, ΤΩΡΑ!
________________________________________
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 1993
Read more...
ΟΧΙ . Να τους πετάξουμε στα σκουπίδια, ΤΩΡΑ!
________________________________________
Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή. Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία. Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς. Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 1993
Υπάρχουν όρια στη μεταρρύθμιση
>> Τρίτη 1 Μαΐου 2012
Νόαμ Τσόμσκι
Οι άνθρωποι φαίνεται να γνωρίζουν για την Πρωτομαγιά παντού εκτός από εκεί που ξεκίνησε, εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κατέχοντες την εξουσία έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να εξαλείψουν το πραγματικό της νόημα.
Για παράδειγμα, Ο Ρόναλντ Ρίγκαν όρισε αυτό που αποκαλούσε «Ημέρα Νόμου» - μία μέρα εθνικιστικού φανατισμού, στρίβοντας μία ακόμα φορά το μαχαίρι στο σώμα του εργατικού κινήματος. Σήμερα, υπάρχει μία ανανεωμένη συνειδητοποίηση, που ενεργοποιείται με την οργάνωση του κινήματος ‘’Occupy’’ γύρω από την Πρωτομαγιά, με τη σημασία της μεταρρύθμισης ή ίσως τελικά της επανάστασης.
Εάν είστε σοβαρά επαναστάτες, τότε δεν ψάχνετε για μία αυταρχική επανάσταση, αλλά για μία λαϊκή επανάσταση, που θα προχωρήσει προς την ελευθερία και τη δημοκρατία. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον εάν μία μεγάλη μάζα του πληθυσμού την σχεδιάσει, την υλοποιήσει και επιλύσει τα προβλήματα. Δεν πρόκειται να το πράξει εάν δεν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν όρια στη μεταρρύθμιση.
Μια επαναστατική λογική θα προσπαθήσει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια των μεταρρυθμίσεων, για δύο καλούς λόγους.
Πρώτον, επειδή οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι πολύτιμες από μόνες τους. Οι άνθρωποι, για παράδειγμα, θα πρέπει να δουλεύουν οκτάωρο αντί για ένα δωδεκάωρο. Γενικά, θα έπρεπε να δρούμε σύμφωνα με αξιοπρεπείς ηθικές αξίες.
Read more...
Οι άνθρωποι φαίνεται να γνωρίζουν για την Πρωτομαγιά παντού εκτός από εκεί που ξεκίνησε, εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Αυτό συμβαίνει γιατί οι κατέχοντες την εξουσία έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να εξαλείψουν το πραγματικό της νόημα.
Για παράδειγμα, Ο Ρόναλντ Ρίγκαν όρισε αυτό που αποκαλούσε «Ημέρα Νόμου» - μία μέρα εθνικιστικού φανατισμού, στρίβοντας μία ακόμα φορά το μαχαίρι στο σώμα του εργατικού κινήματος. Σήμερα, υπάρχει μία ανανεωμένη συνειδητοποίηση, που ενεργοποιείται με την οργάνωση του κινήματος ‘’Occupy’’ γύρω από την Πρωτομαγιά, με τη σημασία της μεταρρύθμισης ή ίσως τελικά της επανάστασης.
Εάν είστε σοβαρά επαναστάτες, τότε δεν ψάχνετε για μία αυταρχική επανάσταση, αλλά για μία λαϊκή επανάσταση, που θα προχωρήσει προς την ελευθερία και τη δημοκρατία. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον εάν μία μεγάλη μάζα του πληθυσμού την σχεδιάσει, την υλοποιήσει και επιλύσει τα προβλήματα. Δεν πρόκειται να το πράξει εάν δεν συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν όρια στη μεταρρύθμιση.
Μια επαναστατική λογική θα προσπαθήσει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια των μεταρρυθμίσεων, για δύο καλούς λόγους.
Πρώτον, επειδή οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να είναι πολύτιμες από μόνες τους. Οι άνθρωποι, για παράδειγμα, θα πρέπει να δουλεύουν οκτάωρο αντί για ένα δωδεκάωρο. Γενικά, θα έπρεπε να δρούμε σύμφωνα με αξιοπρεπείς ηθικές αξίες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)