Στο Λουνα Παρκ του Facebook

Της Μαργαρίτας Μαρόν

Πριν 2 χρόνια περίπου, μια φίλη με ρώτησε: Ρε συ γιατί δεν μπαίνεις στο Facebook να'' μιλάμε'' κ' από εκεί? Όλος ο Κόσμος στο Face είναι πια!-χωρίς καν να σκεφτώ απάντησα Ναι αν κ' δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο. Ούτε καν τι ήταν το ''ποντίκι'' δεν γνώριζα τότε. Άσε που κορόιδευα όσους ξημεροβραδιάζονται σαν πάνω από τα πλήκτρα..έλεγα(τότε)μα δεν έχουν Ζωή? ως φρεσκοξυρισμένη κ κοντά στα δεύτερα -αντα η προοπτική να ξοδεύω τις ώρες μου κουσκουδιάζοντας με φίλους k' αγνώστους φάνταζε δελεαστική. Έτσι, έπεσα με τα μούτρα στην οθόνη. Το πρώτο διάστημα- όπως κ' στους έρωτες- ζούσα κάτι σαν μήνα του μέλιτος αγκαλιά με το Lap Top..κατέβασα ένα κάρο φωτογραφίες μου ανφάς προφίλ από το δημοτικό, το μπάνιο(στο πίσω βάθος ο μπιντές) έκανα κ τα απαιτούμενα adds σε όποιον μου γυάλιζε, έκανα κολλητούς -ερήμην τους φυσικά-Επώνυμους κ Stars για να γεμίσω με αυταρέσκεια την ηλεκτρονική μου ατζέντα. Kύρια του μεγαλοχωρίου. Όσο ανέβαιναν οι αριθμοί της friends list τόσο ανέβαινε η αυτοεκτίμηση μου. Παρά πολύ ωραία ήταν η ιντερνετικη μου Zωη, σε σημείο να εξαφανίσω την Άλλη. Την Αληθινή-άχαρη μεν- αλλά αληθινή Ζωή, κάτι που ακόμα κ τώρα έχοντας δει καθαρά κ αποστασιοποιημένα το Facebook δυστυχώς δεν μετανιώνω. Γιατί κακά τα ψέματα έχει κ τα καλά του!

Το FB .. εξαφανίζει χιλιομετρικές αποστάσεις, αποενοχοποιεί την ερωτική επιθυμία με πρόφαση το αίτημα φιλίας, ομαδοποιεί κοινές ιδεολογίες, όνειρα, γούστα, ικανοποιώντας την αρχέγονη ανάγκη μας να'' ανήκουμε'' κάπου, διαλύει ζωντανούς μύθους(ω ναι!) ενώνει -έστω για λίγο-παρελθόν και παρόν. Πόσους φίλους χάσαμε στην πορεία των χρόνων και τους ξαναβρήκαμε εδω? Και πόσοι άλλοι άγνωστοι πίσω από μια Φώτο κατέληξαν να μοιράζονται λύπες , χάρες ,καφέδες και έρωτες μαζί? Ως εδώ όλα σχεδόν καλά...Tι να πας στο λούνα παρκ τι να μπαίνεις στο FB μια η' άλλη...όμως ο θαυμαστός'' άγριος'' τούτος κόσμος σε βάζει αθελά σου, μετά από 2 χρόνια σε ρόλο παρατηρητή.

Και αναρωτιέσαι κάποια στιγμή: Είμαστε άραγε τόσο ανασφαλείς ώστε το Facebook να μας χρησιμοποιεί αντί να το χρησιμοποιούμε? για την πλειοψηφία αναφέρομαι, για εμάς που μέσα από πάσης φύσεως Join in a group, fan pages, τεστ προσωπικότητας και μέτρηση του δείκτη Aνιας, μεγαλοσχημονα status ζητιανεύοντας ένα Like με χιλιοειπωμένα τσιτάτα των κατακαημένων Einstein Nitzshce και κάθε διασήμου μακαρίτη που έκανε το λάθος να τυπώσει τις σκέψεις του , με ''ψαγμένα'' μουσικά Links που ανάθεμα κ αν έχει ακούσει ο τοίχος του σπιτιού μας ποτέ το Requiem του Mozart πασχίζουμε α-συνειδητά να αποδείξουμε -πως είμαστε ''κάποιοι''?

Μέχρι να φτάνουμε στο ανώτατο σημείο ναρκισσισμού να κάνουμε οι ίδιοι ILIKE στις σκέψεις μας?--το ξέρω πως οι μισοί αν όχι παραπάνω θα με μισήσουν αλλά έννοια σου με παίρνει και μένα η μπάλα..το πέρασα και αυτό ..Ώσπου έβαλα καθρέφτη απέναντι κ είδα μια μούντζα ναααα..... να με φτύνει! Τι με νοιάζει ποιος με έκανε remove, ignore η'block αφού όταν κλείσω το p.c το Avatar νεκρώνει?

Τι σε νοιάζει αν θα σε χαρακτηρίσουν ανόητη η' αμόρφωτη κυρά μου και μου αραδιάζεις κάθε λίγο και λιγάκι στίχους του Ρίτσου διατρέχοντας τον ύψιστο κίνδυνο να γίνεις αφόρητα βαρετή?

Τι μας κάνει να φοβόμαστε τόσο μήπως και δεν φανούμε σοβαροί?

Και τι είναι τελικά το Facebook ?

Ένας άτυπος διαγωνισμός εξυπνάδας ,

ένα μεγάλο γραφείο γνωριμιών ,

ένα μέσο για να σκοτώνονται οι μοναξιές,

ένα εύκολο εργαλείο εκμηδένισης του φόβου της ανυπαρξίας,

ένα επικοινωνιακό παιχνίδι χαλάρωσης μέχρι να μας πάρει ο ύπνος,

ένα συναινετικό μπανιστήρι,

διατήρηση ελευθερίας μέσα από ψευδή στοιχεία και Photos,

πεδίο εκτόνωσης του κάθε πικραμένου κρυφοψυχακια,

έμμεσο marketing, ανεύρεση γαμπρού, γκόμενας, εργασίας η΄ τίποτα από όλα αυτά και το παρακουράζω?

Μήπως απλά είναι το ''καταφύγιο'' μας από έναν κόσμο που βάρυνε και μας βάρυνε..?Νομίζω, ναι.

Υ.Γ- Η φίλη που με μύησε στο FB το έχει ήδη μετανιώσει. Εξαφανίστηκε και δεν ''ξαναμιλήσαμε ''ποτέ.

Read more...

Ο αρχαίος Δίολκος

Μια βραβευμένη ταινία animation αναπαριστά με μοναδικό τρόπο το εξαιρετικό μνημείο τεχνικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδας, τον Δίολκο.

Ο «Δίολκος των νεών» υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα έργα της μηχανικής των αρχαίων Ελλήνων, ο οποίος ένωνε τα δύο μεγάλα λιμάνια που υπήρχαν κατά την αρχαιότητα, αντί του Ισθμού της Κορίνθου. Τα λιμάνια αυτά ήταν οι Κεχρεές (Σαρωνικός κόλπος) και το Λέχαιον (Κορινθιακός κόλπος). Ο Δίολκος κατασκευάστηκε για να αποφεύγουν τα πλοία τον περίπλου της Πελοποννήσου και την επικινδυνότητα που αντιμετώπιζαν οι ναυτικοί στον μανιασμένο κάβο Μαλέα.

Η κατασκευή του Δίολκου ήταν το αποτέλεσμα αρκετών αποτυχημένων απόπειρων διάνοιξης ενός ισθμού, ο οποίος θα ένωνε τους δύο κόλπους, αλλά ένα τέτοιο τεράστιο έργο ήταν φυσικό να μην ολοκληρωθεί ποτέ λόγω των δυνατοτήτων της εποχής.

Ο πρώτος που είχε την ιδέα διάνοιξης ενός ισθμού ήταν ο γνωστός τύραννος της Κορίνθου, Περίανδρος (6ος αιώνας π.χ. ) και τον ακολούθησαν οι Δημήτριος ο Πολιορκητής, Ιούλιος Καίσαρας, αυτοκράτορες Γάιος και Αδριανός, Γάιος Καλιγούλας και ο Νέρωνας. Ο τελευταίος μάλιστα, το 67 π.χ. πραγματοποίησε τα εγκαίνια της διάνοιξης του ισθμού σκάβοντας με μια χρυσή αξίνα και μεταφέροντας μια χούφτα χώμα, υπό τη συνοδεία της μπάντας.

Η κάθε αποτυχημένη απόπειρα επιδείκνυε στους επίδοξους κατασκευαστές του ισθμού την χρησιμότητα του Διολκού. Ενός λιθόστρωτου δρόμου που κατασκευάστηκε επί τυραννίας του Περίανδρου κι ένωνε τα δύο μεγάλα λιμάνια της Μεσογείου θάλασσας. Ο δρόμος αυτός χρησιμοποιήθηκε για τη «διίσθμιση» , το πέρασμα των πλοίων από το Σαρωνικό, στον Κορινθιακό κόλπο. Το λιθόστρωτο του οποίου το ακριβές μήκος δε γνωρίζουμε, χρονολογείται στο 600 π.χ. και εξακριβώθηκε από τα θραύσματα αγγείων και χαραγμένων γραμμάτων στις πλάκες που χρησίμευαν ως πινακίδες κυκλοφορίας.

Ο Δίολκος ήταν ένας δρόμος φάρδους 3,5 - 5 μέτρων, στη μέση του οποίου υπήρχαν αυλακώσεις που πάνω τους κυλούσαν οι πλατφόρμες, οι οποίες μετέφεραν τις τριήρεις και άλλα σκάφη. Οι αυλακώσεις αυτές (λούκια) ήταν δύο και ονομάζονταν «ολκοί» και σκοπός τους ήταν να μην εκτροχιάζονται οι πλατφόρμες με τα πλοία, ειδικά στις στροφές, καθώς η διαδρομή ήταν μεγάλη και ο δρόμος ελισσόταν ανάμεσα από λόφους. Απο τα αυλάκια πήρε και το όνομά της η οδός Δίολκος.

Δυστυχώς κατά τις ανασκαφές που έγιναν δεν βρέθηκε παρά μόνο ένα μικρό τμήμα της οδού και μέχρι στιγμής δεν έχουν βρεθεί τα ίχνη των μηχανισμών που χρησίμευαν για να έλκουν οι δούλοι τις πλατφόρμες με τα σκάφη. Οι όγκοι των χωμάτων από τη διάνοιξη του Ισθμού, έχουν θάψει τα πάντα. Την ύπαρξη μηχανισμών γνωρίζουμε από τη μαρτυρία του Θουκυδίδη που αναφέρει ότι οι «πρώτοι που έφτασαν στον Ισθμό ήταν οι Λακεδαιμόνιοι και άρχισαν να κατασκευάζουν μηχανές για να σύρουν τα καράβια».

Η ταινία παρουσιάζει πολλές άλλες τεχνολογικές λεπτομέρειες, αλλά σκηνές της ζωής των ναυτικών εκείνης της μακρινής εποχής: τυχερό παιχνίδι, επίσκεψη στον ναό του Ποσειδώνα, γλέντι σε καπηλειό, καθώς και μια συναισθηματική συντυχία.

Πρόκειται για ένα έργο-συμβολή στην μελέτη της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας, μια παραγωγή του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας.

Δημιουργοί της ταινίας είναι οι Θ. Π. Τάσιος, Ν. Μήκας, Γ. Πολύζος, οι οποίοι έχουν λάβει ως τώρα δύο βραβεία:

Καλύτερης ταινίας αναφερόμενης στην αρχαιότητα στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην Κύπρο (Νοέμβριος 2009) και καλύτερης εκπαιδευτικής ταινίας στην 8η Διεθνή Συνάντηση Αρχαιολογικής Ταινίας του Μεσογειακού Χώρου στην Αθήνα (Μάιος 2010).

Η αφήγηση είναι του καθηγητή του ΕΜΠ, μηχανικού κ. Θεοδόσιου Τάσιου.

Read more...

Sir Ken Robinson - Αλλάζοντας τα πρότυπα

Ο Βρετανός συγγραφέας Κεν Ρόμπινσον
Sir Ken Robinson - Αλλάζοντας τα πρότυπα

Ολες οι χώρες του κόσμου σήμερα προχωρούν σε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Δύο είναι οι λόγοι:
Ο πρώτος είναι οικονομικός.
Ο κόσμος προσπαθεί να βρει
πώς να εκπαιδεύσει τα παιδιά του ώστε ν' αποκτήσουν
θέση στις οικονομίες του 21ου αιώνα.
Πώς γίνεται αυτό;
Αν και δεν έχουμε ιδέα ποια θα είναι η κατάσταση της οικονομίας στο τέλος της άλλης εβδομάδας
όπως απέδειξε η πρόσφατη αναταραχή.
Πώς γίνεται αυτό;
Ο δεύτερος λόγος όμως είναι πολιτισμικός.
Όλες οι χώρες του κόσμου προσπαθούν να βρουν τον τρόπο
να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας ώστε να έχουν αίσθηση της πολιτισμικής τους ταυτότητας
ώστε να κληροδοτήσουμε τα πολιτισμικά γονίδια των κοινοτήτων μας.
Πώς τετραγωνίζεις αυτόν τον κύκλο όταν μετέχεις στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης;
Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούν ν' αντιμετωπίσουν το μέλλον κάνοντας ό,τι έκαναν στο παρελθόν.
Και στο μεταξύ αποξενώνουν εκατομμύρια παιδιά τα οποία δε βλέπουν το λόγο να πηγαίνουν σχολείο.
Οταν πηγαίναμε εμείς σχολείο
μας κρατούσαν εκεί με το επιχείρημα ότι εάν δουλέψεις σκληρά και τα καταφέρεις
και πάρεις κι ένα πτυχίο, θα βρεις δουλειά.
Τα παιδιά μας δεν το πιστεύουν αυτό
κι εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν.
Είναι καλύτερο να έχεις ένα πτυχίο από το να μην έχεις καθόλου, αλλά αυτό δεν αποτελεί εγγύηση πια.
Ιδίως εάν ο δρόμος για το πτυχίο βάζει στο περιθώριο τα περισσότερα από αυτά
που θεωρείς ότι είναι σημαντικά για τον εαυτό σου.
Μερικοί λένε ότι πρέπει να ανεβάσουμε τον πήχυ - φοβερή ιδέα.
Πραγματικά. Θα έπρεπε. Γιατί άλλωστε να τον χαμηλώσουμε;
Δεν έχω βρει κανένα επιχείρημα που να με πείθει να τον χαμηλώσουμε.
Να τον ανεβάσουμε, βεβαίως θα έπρεπε να τον ανεβάσουμε.
Το πρόβλημα είναι ότι το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα σχεδιάστηκε και στήθηκε
για μια άλλη εποχή.
Η σύλληψη της ιδέας έγινε κατά τη διανόηση του Διαφωτισμού
και υπό τις οικονομικές συνθήκες της Βιομηχανικής Επανάστασης.



ΠΗΓΗ-dotsub

Read more...

Τηλεόραση Αστυνομική βία & ΑμΕΑ στην Αγγλία

Απίστευτο βίντεο! Δείχνει τον τρόπο που προσεγγίζουν οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης την αστυνομική βία και στη συγκεκριμένη περίπτωση του BBC, ακόμη και στο θέμα της επίθεσης αστυνομικών σε ΑμΕΑ κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για την εκπαίδευση. Το θύμα (ο Jody McIntyre) βάζει τα γυαλιά στον δημοσιογράφο αλλά αυτός έχει τα μάτια και τα αυτιά κλειστά!

Καρέ – καρέ οι σκηνές σοκ που πάγωσαν την κοινή γνώμη στη Βρετανία και έκαναν τον γύρο του κόσμου. Η περίπτωση του ακτιβιστή φοιτητή με κινητικά προβλήματα Τζόντυ Μακιντάιρ τον οποίο αστυνομικοί έσερναν στον δρόμο, σ’ένα βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους που περιέχει και την αποστομοτική του συνέντευξη στο BBC!
Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς τι προκαλεί το ρίγος στην υπόθεση του φοιτητή Τζόντυ Μακιντάιρ στη Βρετανία. Αν είναι οι σκηνές που κατέγραψε η κάμερα, κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης για τις περικοπές στις υποτροφίες και την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια.

Στις σκηνές αυτές, αστυνομικοί επιτίθενται στον Τζοντυ, τον πετούν κάτω από την αναπηρική του καρέκλα και τον σέρνουν στο δρόμο.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς, εάν το ρίγος το προκαλεί ο ίδιος με τη συνέντευξή του στο BBC. Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση, ο Τζόντυ μιλά με δυσκολία, όμως πεντακάθαρα, εξηγεί ότι του επιτέθηκαν δύο φορές την ίδια βραδιά και όχι μία και την πρώτη, τον χτύπησαν με γκλοπ και τον έσυραν και πάλι.

Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς εάν το ρίγος το προκαλεί το γεγονός, ότι ο Τζόντυ προσπαθεί να εξηγήσει το αυτονόητο -ότι δεν αποτέλεσε φυσική απειλή για τις δυνάμεις ασφαλείας, καθώς είναι ανάπηρος. Χρειάστηκε να το k;κάνει όμως, καθώς ο δημοσιογράφος τον ρώτησε ευθέως εάν κινήθηκε με το καρότσι του εναντίον των αστυνομικών:

“Δεν είμαι σε θέση να το κάνω” είπε ο Τζόντυ, “είναι αδύνατο να κινηθώ μόνος μου το καρότσι το σπρώχνει ο αδελφός μου. Είναι ξεκάθαρο ότι το έκαναν για να προκαλέσουν τη βίαιη αντίδραση των φοιτητών, που έβλεπαν τι συνέβαινε. Και το έκαναν δύο φορές”.

Δείτε Περισσότερα



ΠΗΓΗ-otherside

Read more...