Γιατί αγαπάμε και απατάμε

>> Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010


Η Έλεν Φίσερ μας λέει γιατί αγαπάμε και απατάμε

Η Έλεν Φίσερ, καθηγήτρια Νευρολογίας στο Rutgers University του Νιου Τζέρσι.Η ανθρωπολόγος Έλεν Φίσερ ασχολείται με ένα πολύπλοκο θέμα - την αγάπη - και εξηγεί την εξέλιξή της, τις βιοχημικές της βάσεις και την κοινωνική της σημασία. Κλείνει με μια προειδοποίηση για την πιθανή καταστροφή που εμπεριέχεται στην κατάχρηση των αντικαταθλιπτικών.


Πατήστε View subtitles και επιλέξετε την γλώσσα & Ελληνικά
ΠΗΓΗ -TED

Read more...

Συμμετοχή ή Αποχή;

>> Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010


Στην Καταλονία δεν απέχουν:Mε αυτό το σποτάκι το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Καταλονίας προσπαθεί να νικήσει την αποχή στις επερχόμενες εκλογές..

Read more...

Η τρόικα στην Ιρλανδία

>> Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Μια φωτογρφία χίλιες λέξεις....

Κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του Δ.Ν.Τ. περνάνε δίπλα απο ζητιάνο ενώ κατευθύνονται στη Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας για συνομιλίες με την Ιρλανδική κυβέρνηση στο Δουβλίνο,Πέμπτη 18 Νοε. 2010. (AP Photo/Peter Morrison)

Read more...

Επανάληψη - Replay

>> Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010


Σε έναν κατεστραμμένο κόσμο η διατήρηση μιας -έστω φευγαλέας- ελπίδας αντλεί από τη θύμηση ενός ονειρικού παρελθόντος. Το όνειρο καθεαυτό, ωστόσο, μπορεί να είναι επικίνδυνο.

Ένα υπαινικτικό animation επιστημονικής φαντασίας από δευτεροετείς φοιτητές της σχολής ESMA του Μονπελιέ της Γαλλίας.

Η ιστορία διαδραματίζεται στον πλανήτη Γη, η επιφάνεια του οποίου έχει από καιρό γίνει ακατάλληλη για κατοίκηση εξαιτίας βιολογικών πολέμων. Δεν είναι ασφαλές να βρίσκεται κανείς σε αυτήν δίχως μάσκα οξυγόνου, ενώ όσοι ακόμα ζουν επιβιώνουν με συσκευές οξυγόνου σε ειδικά καταλύματα.

Μόλις ένα μικρό παιδί ανακαλύπτει κάποιο κομμάτι του παρελθόντος που φωτίζει τη Γη όπως ήταν κάποτε, αρχίζει να εξετάζει ένα περιπετειώδες ενδεχόμενο...


ΠΗΓΗ tvxs

Read more...

Peter Stein

>> Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010


''Οι Ελληνες είστε διάνοιες, αλλά οκνηροί και συμφεροντολόγοι''

Η συνάντηση μου με τον σκηνοθέτη Πέτερ Στάιν, έγινε την περασμένη Άνοιξη στη Ρώμη. Πριν από την έλευση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα. Αφού με ξενάγησε, και ως ιστορικός της Τέχνης εκτός από γλωσσόλογος, στο αρχαίο Ρωμαϊκό Πάνθεον (εκεί που είναι θαμμένος κι ο μεγάλος αναγεννησιακός ζωγράφος Ραφαήλ) καθίσαμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο στην πλατεία της Fontana del Pantheon. Mέρος της συνομιλίας σας μεταφέρω εδώ.

- Γιατί δεν ζείτε πια στο Βερολίνο;
- Εσείς θα ζούσατε;
- Άνετα.
- Το λέτε επειδή δεν είστε Γερμανός.
- Το λέω επειδή οποιαδήποτε άλλη πόλη συγκρινόμενη με την Αθήνα είναι
πάντα πιο όμορφη.
- Ο Παρθενώνας είναι εξαιρετικής αισθητικής αξίας αθηναϊκός παγκόσμιος
τόπος, όμως.
- Θα σας κρατούσε ένα τέτοιο μνημείο σε μια πόλη;
- Από μόνο του όχι. Το Βερολίνο όμως είναι μια άλλη ιστορία. Δύσκολη πόλη
για όσους μεγαλώσαμε κάτω από την σκιά της Ήττας και της Ισοπέδωσης ενός
πολέμου. Κι ο Bruno Ganz ξέρετε τα τελευταία χρόνια ζει περισσότερο στη
Βενετία. Είστε πολύ τυχερή γενιά.

- Καλλιτεχνικά, σας αφορά το Βερολίνο;
- Με αφορούν καλλιτεχνικά οντότητες που προέρχονται ακόμα κι από την πτώση
ενός ευγενούς παρελθόντος κι όχι από την σύνθλιψη θορυβώδους
μικροκαριέρας.
- Τί σας αρέσει εδώ στη Ρώμη;
- Μα είναι Urbs Aeterna! Βλέπετε, όπου γυρίσετε το βλέμμα σας
ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο προάστιο, την ευγένεια του συμφιλιωμένου
με την Ιστορία Χρόνου. Σε κάθε μνημείο της. Σηκώνομαι νωρίς το πρωί, μπορώ
να πάρω το βιβλίο μου και να έρθω εδώ σε αυτό το υπέροχο ήσυχο καφέ
απέναντι από το Πάνθεον και μπροστά μου να παρατάσσεται ήσυχα ολόκληρη η
ταραχώδης Παγκόσμια Ιστορία. Στην Αθήνα, για παράδειγμα, όπως και στο
Βερολίνο, υπάρχει απίστευτη φασαρία. Μου κάνει εντύπωση πως το Υπουργείο
Πολιτισμού σας, επιτρέπει όλη αυτή την βάρβαρη κατάσταση με τη μουσική στη
διαπασών απέναντι από την Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Την τελευταία φορά που
επισκέφτηκα την Αθήνα, η κατάσταση ήταν απελπιστική. Δεν υπάρχει
αστυνόμευση;
- Είναι αρμοδιότητα του Δήμου.
- Που σημαίνει;
- Δεν εποπτεύει την αδειοδότηση εκτέλεσης μουσικής το Υπουργείο Πολιτισμού.
- Κακώς. Το άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ότι έκανα μια πολύ μεγάλη
απόσταση με την παρέα από το Θησείο μέχρι το Σύνταγμα για να βρω
και δεν βρήκα - κάποιο ήσυχο καφέ με κλασική μουσική. Δεν βρήκα ούτε σε
κανέναν οδηγό της πόλης τέτοιο καφέ. Ήμουν έξαλλος. (γελάει)
- Αν ανηφορίζατε μέχρι τη Βασιλίσσης Σοφίας θα μπορούσατε να μπείτε μέσα
στο Μέγαρο Μουσικής. (γελάω)

ΠΗΓΗ-Περισσότερα mediasoup

Read more...

• Greenpeace

• New York Time

• WWF

• London Time

• Αρκτούρος

• Tokyo Time

  © Copyright by Όναρ 2009 - 2017

Πίσω Back to TOP